Παρασκευή, Ιουνίου 27, 2008

10 + 1 = 11



Ο dr.seeng με κάλεσε να παίξω στο παιχνίδι που γράφεις 10 συν 1 άχρηστα πράγματα για τον εαυτό σου. Άργησα να πάρω μέρος στο παιχνίδι γιατί δεν ήξερα τι να γράψω. Όταν όμως πληκτρολόγησα το νούμερο ένα, σκέφτηκα πολύ εύκολα και τα υπόλοιπα. Εξ’άλλου συνέχεια μαζεύω άχρηστα πράγματα, έντεκα για εμένα δεν θα έβρισκα να γράψω;

1. Μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξυπνήσω νωρίς το πρωί. Αυτή είναι και η κύρια αιτία που χρωστάω μαθήματα στη σχολή. Μπορεί να ακούω το ξυπνητήρι να χτυπάει για δυο ώρες και να μην κάνω καν τον κόπο να το κλείσω.

2.Έχω διαβάσει όλα τα βιβλία της σειράς Ανατριχίλες που κυκλοφορούν. Το αγαπημένο μου είναι το Πράσινο Αίμα. Ακόμη πιστεύω ότι είναι από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει.

3. Γελάω πολύ με τον εαυτό μου, κυρίως όταν είμαι μόνη μου. Το αν αυτά που σκέφτομαι, λέω ή κάνω δεν είναι αντικειμενικά αστεία, δεν με πτοεί καθόλου.

4. Αν ένας δίσκος μου αρέσει, τον ακούω για καιρό. Μόνο αυτόν όμως. Έχει τύχει να ακούω μόνο ένα τραγούδι για τέσσερις ολόκληρους μήνες.

5. Απλώνω την μουσκεμένη πετσέτα του μπάνιου στο καλοριφέρ για να στεγνώσει. Ακομη κι αν είναι καλοκαίρι.

6. Απεχθάνομαι το κρεμμύδι. Δεν μπορώ ούτε καν να το μυρίσω. Και αυτοί που λένε ότι τους αρέσει, νομίζω απλά ότι είναι εξωγήινοι.

7. Μαζεύω γάτες από δέκα χρονών. Και από τότε ακούω την γκρίνια του πατέρα μου γι’αυτή μου τη συνήθεια.

8. Το Extra3 μετα τις δυο τη νύχτα αποτελεί μια από τις αγαπημένες μου συνήθειες. Η Εμμανουέλα (επανάληψη νούμερο 785) και η Τζούντι η παρθένα (επεισόδιο νούμερο 435) είναι καλή συντροφιά για τα άγρυπνα βράδια.

9. Δεν πίνω φρέντο, ούτε νες, ούτε ελληνικό. Πίνω μόνο φραπέ με τρία παγάκια το χειμώνα και πέντε το καλοκαίρι.

10. Πριν κοιμηθώ ελέγχω αν έχω κλειδώσει καλά την πόρτα, αν έχω σβήσει όλα τα τσιγάρα και αν έχει αρκετά φρίσκις στο μπολ της γάτας.

11. Μου αρέσουν οι βόλτες στην νυχτερινή Αθήνα με το αυτοκίνητο του indolent.

Καλώ τους foutourista, ροδοψαράκι, ποντίκι και koulpa να συμμετέχουν στο παιχνίδι.

Τετάρτη, Ιουνίου 25, 2008

Wind of change.


Το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά. Τα χοντρά ρούχα έχουν φύγει εδώ και καιρό και ένα αίσθημα ανανέωσης πλανάται έντονα στην ατμόσφαιρα της Αθήνας. Δεν είμαι μεγάλη φαν των αλλαγών. Όμως χρειάζομαι μερικές. Έτσι αποφάσισα να ξεκινήσω την ανανέωση μου από κάτι ανώδυνο.
Voila! H ολοκληρωτική αλλαγή της εμφάνισης του blog μου μπροστα στα ανυποψίαστα μάτια σας! Έχει και οικολογικό μήνυμα η αλλαγή. Να ξαναγίνουν όλα πράσινα. Για να μην παρεξηγηθούν αυτά που γράφω, να σημειώσω ότι δεν είμαι με το Πασοκ,
To html αποδείχτηκε περίπλοκο άλλα οι βασικές μου γνώσεις και το αστείρευτο(!) ταλέντο μου νομίζω ότι έδωσαν ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Η βοήθεια που πήρα από τον indolent και τον dr.seeng ήταν πολύ σημαντική. Χωρίς αυτούς δεν θα ήξερα που παν οχι τα τέσσερα αλλα ούτε το ένα. Ευχαριστώ παιδιά!

Και τώρα που το ξανασκέφτομαι, μάλλον θα την αφήσω τη νομική και θα γίνω web designer! Bill Gates - συνάδελφε, δέχομαι εκ των προτέρων την προσφορά εκατομμυρίων που θα μου κάνεις! Aμέρικα σου 'ρχομαι!

Πέμπτη, Ιουνίου 19, 2008

Mάντεψε ποιος.



Από τα σχόλια σας κατάλαβα ότι η ερμηνεία μου σας μάγεψε! Σας ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια (εκτός από εσένα γουρούνι!). Ξέρω ότι δεν τα εννοούσατε αλλά μου αρέσει που απλά προσπαθήσατε να μην προσβάλλετε τις φωνητικές μου χορδές!
Και από την απόλυτη παραφωνία, ήρθε η ώρα να σας αποζημιώσω με ένα πολύ καλό άκουσμα. Ο πρώτος προσωπικός δίσκος του Πάνου Μουζουράκη με τίτλο "Μάντεψε ποιος" κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες και αξίζει να ακουστεί. Στους νέους δημιουργούς και τραγουδιστές χρειάζεται να δίνεται χώρος και όταν αξίζουν χρειάζεται να τους δίνουμε και την προσοχή μας. Ο δίσκος περιέχει 14 τραγούδια και μπορείτε να τον κατεβάσετε από εδώ.
Ελπίζω αυτό να είναι αρκετό και να απαλύνει κάπως τις πηγές που σίγουρα δημιουργήθηκαν στα αυτιά σας μετά τις τελευταίες εκτελέσεις!

Δευτέρα, Ιουνίου 16, 2008

Γράφουμε!



Η πρώτη δημοσιοποιημένη ηχογράφηση είναι γεγονός! Η κλήρωση έγινε και νικήτρια αναδείχθηκε η zanzibar και το τραγούδι "Είμαι γυναίκα του γλεντιού". Μετά από επίπονες προσπάθειες καταφέραμε να βγάλουμε ένα άκρως ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Τουλάχιστον για τα δικά μας αυτιά. Προετοιμαστείτε ψυχολογικά να το ακούσετε. Μια μικρή προειδοποίηση: Για τυχόν βλάβες στο νευρικό ή ακουστικό σας σύστημα, δεν φέρουμε καμία ευθύνη.



Μετά την πρώτη ηχογράφηση και αφού νιώθαμε ότι το κατέχουμε το τραγούδι, ήρθε η σειρά της δεύτερης. Λίγο ο geokalp που μας παρότρυνε να πούμε ένα τραγούδι σχετικό με γάτες, λίγο το έντεχνο πρόσωπο που θέλαμε να δείξουμε στο Νίκο Κ., ο μαύρος γάτος είχε την τιμή να τραγουδηθεί από τις εξαιρετικές φωνές μας.



Όσο για τις δισκογραφικές εταιρίες που θα ενδιαφερθούν, θέλουμε να ανακοινώσουμε πως ενδιαφερόμαστε για δίσκο με είκοσι τραγούδια και διεθνή προώθηση.

Πέμπτη, Ιουνίου 12, 2008

Εκατό εκατομμύρια αντίτυπα.


Όταν ήμουν μικρή, τα επαγγελματικά μου όνειρα ήταν να γίνω ή γιατρός ή μανάβης ή τραγουδίστρια. Τα δύο πρώτα τα εγκατέλειψα νωρίς. Το τρίτο, όμως, ήταν τόσο δυνατό που το έχω απωθημένο μέχρι σήμερα.
Η σύγχρονη έκδοση του ονείρου περιλαμβάνει ένα μεγάλο στάδιο γεμάτο, μιsα μπάντα αποτελούμενη μόνο από άντρες μουσικούς και εμένα να ροκάρω κρατώντας ενσύρματο μικρόφωνο με κόκκινο καλώδιο. Και το κοινό της sold-out συναυλίας να παραληρεί σε κάθε άναρθρη κραυγή μου. Υποθέτω πως αυτό το σενάριο είναι αρκετά τραβηγμένο, αφού από φωνή… ούτε κορμάρα, ούτε καν μουλάρα. Δεν μπορώ να πατήσω όχι μόνο στις νότες, αλλά ούτε στη βασική μελωδία.
Σήμερα αγόρασα μικρόφωνο για τον υπολογιστή και μόλις πάτησα το κουμπί της ηχογράφησης, κάτι άλλαξε μέσα μου. Από τότε είναι συνέχεια πατημένο και το ένα τραγούδι διαδέχεται το άλλο. Σε λίγες μέρες θα θεωρώ τον εαυτό μου, φτασμένη τραγουδίστρια. Τόσες ηχογραφήσεις ούτε οι Rolling Stones δεν έχουν κάνει.
Είμαι πρόθυμη να βγάλω τα άπλυτα (τραγούδια) στη φόρα, αν θέλετε. Περιμένω να μου γράψετε προτάσεις και τίτλους τραγουδιών. Όλες οι συμμετοχές θα πάρουν μέρος στην κλήρωση, που θα αναδείξει το τραγούδι που θα ερμηνεύσω μαζί με την έτερη κατά φαντασίαν τραγουδίστρια, Ηλιάννα. Η ερμηνεία που με τόση αγωνία θα περιμένετε όλοι, θα ανέβει στο blog στην επόμενη ανάρτηση.
Τα δικαιώματα από το δίσκο που θα συμπεριλάβει το τραγούδι, θα τα παραχωρήσω στον νικητή της κλήρωσης.
Ποιος να το περίμενε ότι η καριέρα μου θα ξεκινούσε από αυτήν εδώ τη ψωνισμένη ανάρτηση!

Σάββατο, Ιουνίου 07, 2008

Λεωφορείον ο τρόμος.


Η αστική συγκοινωνία είναι πολύ εξυπηρετική για την μετακίνηση στην πόλη. Σε πάει παντού και μάλιστα φθηνά, αρκεί να έχεις λίγη υπομονή όσο περιμένεις στη στάση. Μόλις όμως μπεις στο λεωφορείο, αρχίζουν τα βάσανα. Κατ' αρχάς πρέπει να τρέξεις γρήγορα και να σπρώξεις τους πάντες, μέχρι να βρεις κάπου να πιαστείς. Αν κάνεις το λάθος και δεν κρατάς κάτι που θα σε στηρίζει, τότε ήρθε το τέλος σου. Στο επόμενο φρενάρισμα του οδηγού, θα κοιτάς τον ουρανό του οχήματος και δυο κιλά μπανάνες που γλίστρησαν από την τσάντα της διπλανής, θα σε κάνουν να νιώθεις τσικίτα. Και εκείνη τη στιγμή, θα ακουστεί από το ραδιόφωνο που παίζει με την ένταση στο τέρμα, η φωνή του Σταρόβα που θα σου υπενθυμίσει ότι τσικίτα γεννιέσαι, δεν γίνεσαι! Μετά κόπων και βασάνων θα σηκωθείς και θα κοιτάς μόνο έξω από το παράθυρο για να αποφύγεις τα βλέμματα των συνεπιβατών που σε κοιτάνε γεμάτα λύπηση. Θα βάλεις και τα ακουστικά στα αυτιά για να μην ακούς τον καθένα που θα έρθει να σου διηγηθεί τι είχε πάθει αυτός πέρυσι, στο τρόλεϊ το 25 καθώς πήγαινε Παγκράτι και μπέρδεψε τις στάσεις και κατέβηκε πιο κάτω και μπλα μπλα μπλα...
Στην επόμενη στάση θα ανέβουν εκατό άνθρωποι μαζί, βρίζοντας όλοι τον οδηγό που τους έκανε να περιμένουν τριάντα έξι ολόκληρα λεπτά. Η γιαγιά που πριν σου έλεγε την πονεμένη ιστορία της, τώρα προσπαθεί να κάνει την ταξιθέτρια και φωνάζει προς το αδιάφορο πλήθος.. Κύριε κάνετε λίγο δεξιά! Ελάτε προς τα πίσω οι τρεις τελευταίοι! Μόλις την ακούς να δίνει οδηγίες, είσαι έτοιμος να την πνίξεις και μετά να την βάλεις να κάνει τρία βήματα αριστερά. Αλλά συγκρατείσαι. Σε τρεις στάσεις κατεβαίνεις.. Και τότε έρχεται και στέκεται μπροστά σου (κατόπιν οδηγίας της παρ' ολίγον πνιγμένης κυρίας) ένας τύπος που δεν έχει ανακαλύψει ακόμη τα αποσμητικά. Απλώνει το χέρι του για να πιαστεί στις κρεμαστές χειρολαβές και η γνωστή κυρία ανοίγει το παράθυρο που βρίσκεται πίσω από τον μυρωδάτο κύριο. Ο αέρας σε φυσάει στο πρόσωπο και η αποπνικτική μυρωδιά του ιδρώτα, τρυπώνει στα ρουθούνια σου. Κοιτάς αν υπάρχει κενός χώρος για να τρέξεις και να σώσεις τα πνευμόνια σου, αλλά το λεωφορείο είναι ασφυκτικά γεμάτο. Και εσύ κοντεύεις να πάθεις ασφυξία, όταν βλέπεις τη στάση που πρέπει να κατέβεις. Σε πλημμυρίζει μια ανείπωτη χαρά και ποδοπατάς όλους τους υπόλοιπους για να προλάβεις να βγεις πρώτος από αυτό το λεωφορείο του τρόμου.
Σκέφτεσαι ότι είσαι πολύ γκαντέμης και σου συμβαίνουν όλα αυτά, μέχρι που βλέπεις έναν άλλον ταλαίπωρο άνθρωπο να εκτινάσεται από το λεοφωρείο με την ίδια χαρά στο βλέμμα. Καταλαβαίνεις ότι δεν είσαι μόνος και συνεχίζεις ακάθεκτος για το πάρεις το επόμενο λεοφωρείο..

Τρίτη, Ιουνίου 03, 2008

H αποκάλυψη.


Έφτασε η ώρα να πέσουν οι μάσκες και να αποκαλυφθεί η αλήθεια. Το παιχνίδι με τα ψέματα έλαβε τέλος. Έχουμε, λοιπόν και λέμε.

1. Ξέρω πολύ καλό πατινάζ και τα τελευταία τρία χρόνια, ασχολούμαι συστηματικά με το skateboard. Ελπίζω σύντομα να αποκτήσω χορηγούς, να κάνω φωτογραφήσεις σε περιοδικά, και να κάνω περισσότερο γνωστή στον πολύ κόσμο, την ομορφιά του αθλήματος.

Αυτό θα μπορούσε να είναι αλήθεια αν είχα επισκεφθεί κι άλλες φορές το μαγαζί με τα πατίνια που υπήρχε στο χωριό μου. Σταμάτησα όμως στην πρώτη φορά αφού θεώρησα άσκοπο να κάνω βόλτες πάνω σε τέσσερις ρόδες και να φοράω παπούτσια που πριν από εμένα είχαν φορέσει αμέτρητοι άλλοι. Εξ' άλλου το μόνο που έκανα ήταν να κρατιέμαι από τις μπάρες και να τρέμω την γελοία πτώση που θα είχα αν κάτι πήγαινε στραβά. Αργότερα αποδείχθηκε λάθος που σταμάτησα να πηγαίνω εκεί, αφού ο μεγάλος μου έρωτας (με περνούσε 10 χρόνια, πως να μην είναι μεγάλος;) ήταν γιός του ιδιοκτήτη. Όσο για το skateboard, η μόνη μου επαφή με το άθλημα, είναι τα παιδιά στο Σύνταγμα, που κάθομαι μερικές φορές και τα χαζεύω.

2. Έχω κερδίσει σε διαγωνισμό ζωγραφικής το πρώτο βραβείο. Κι όμως, δεν μπορώ να τραβήξω ούτε μια ίσια γραμμή με το μολύβι. Μπορεί οι κριτές να κατάλαβαν ότι κατά βάθος έχω ταλέντο στο σκίτσο.

Και ναι, είναι αλήθεια! Έχω κερδίσει σε διαγωνισμό ζωγραφικής με το γυμνάσιο. Ήταν ενας διαγωνισμός για τα γυμνάσια και λύκεια της Εύβοιας. Βοιωτίας και Λιβαδείας. Επίσης ισχύει οτι δεν μπορώ να τραβήξω ούτε μια ίσια γραμμή. Ισχύει όμως και η τύχη του ατάλαντου. Και όσον αφορά στη ζωγραφική, είμαι τελείως άσχετη.

3. Λατρεύω τα παιδιά και θέλω πολύ να κάνω μια μεγάλη οικογένεια. Αν είμαι εργαζόμενη, θέλω να σταματήσω τη δουλειά μου και να φροντίζω τον σύζυγο και τα παιδιά μου.

Λατρεύω τα παιδιά, όταν αυτά λέγονται Γεωργία και Ηλίας και είναι πρώτα ξαδερφάκια μου. Μόνο αυτά. Επίσης τρέφω μεγάλο μίσος σε όσους βλέπουν μωρό σε καροτσάκι στο δρόμο και κάνουν μισάωρη στάση πάνω από το κεφάλι του φωνάζοντας "Άχου το μωρέ, τσίκι τσίκι, κούστου κόυτσου, γούτσου γούτσου" και παρόμοιες βλακείες, λες και το μωρό θα καταλάβει τις άναρθρες κραυγές τους, θα τους απαντήσει και θα ανοίξουν επικοδομητικό διάλογο με θέμα το αγκού αγκού.
Όσο για το αν θα παρατούσα τη δουλεία μου. Όχι, δεν θα ήθελα να το κάνω αυτό. Θα προτιμούσα να έλεγα ότι ποτέ δεν θα παρατούσα τη δουλειά μου, αλλά είναι δύσκολο να προβλέψεις πως θα έρθουν οι καταστάσεις. Ο γάμος πάντως δεν είναι ούτε στα άμεσα, ούτε στα έμμεσα σχέδιά μου.

4. Προτιμώ να μένω σε μια ήσυχη επαρχιακή πόλη ή σε ένα όμορφο χωριό, παρά να ζω μέσα στο καυσαέριο και τη φασαρία που έχει το κέντρο της Αθήνας. Δεν αντέχω τον πολύ κόσμο και την κίνηση.

Μου αρέσει το καυσαέριο, μου αρέσει η κίνηση, μου αρέσει η φασαρία, μου αρέσει άγνωστοι άνθρωποι να περνούν δίπλα μου. Δε λέω, καλή είναι και η ηρεμία αλλά για δυο μήνες το καλοκαίρι. Άλλωστε, με εκνευρίζει να περπατάω στο δρόμο και να συναντάω συνεχώς γνωστούς και να πρέπει να τους μιλήσω. Γι' αυτό καλύτερα στην Αθήνα, που δεν με ξέρει κανείς και δεν ξέρω και κανέναν παρά κάπου, που θα αναγκαζόμουν να σταματάω σε κάθε τετράγωνο και να λέω χαζές κουβεντούλες με τύπους που συναντάω μόνο στο δρόμο. Όταν θέλω να μιλήσω σε κάποιον, σηκώνω το τηλέφωνο και κανονίζω μια βόλτα. Και μην ξεχνάμε ότι πέρα από την φασαρία και τα σχετικά, η Αθήνα είναι πολύ όμορφη πόλη.

Nικήτης του διαγωνισμού είναι ο jordan dp, ο μόνος που απάντησε σωστά και γι' αυτό το λόγο θα του δωσω το μεγάλο βραβείο.. Jordan κέρδισες έναν πίνακα φιλοτεχνημένο από εμένα. Είναι συλλεκτικά κομμάτια όλοι τους αλλά η αξία τους θα αναγνωριστεί μετά το θάνατό μου, όπως γίνεται πάντα με όλους τους σπουδαίους ζωγράφους.